Lev Tolstoy
| doğum_yeri = Yasnaya Polyana, Rus İmparatorluğu | ölüm_tarihi = | ölüm_yeri = Astapovo, Rus İmparatorluğu | meslek = AskerFilozof
Yazar
Pasifist
Eğitim reformcusu | milliyet = Rus | dönem = 1852-1910 | tür = | konu = | akım = Gerçekçilik | ilk_eser = ''Çocukluk'' | etkilendikleri = | imza =Leo_Tolstoy_signature.svg | website = | dipnot = |çocuklar=14}} Lev Nikolayeviç Tolstoy (; ; 9 Eylül 1828-20 Kasım 1910), Rus yazar ve askerdir. Tüm zamanların en büyük ve en etkili yazarlarından biri olarak kabul edilir. 1902'den 1906'ya kadar her yıl Nobel Edebiyat Ödülü'ne ve 1901, 1902 ve 1909 yıllarında Nobel Barış Ödülü'ne aday gösterildi. Tolstoy'un hiçbir zaman Nobel Ödülü kazanmaması, büyük bir tartışma konusudur.
Aristokrat bir ailede doğan Tolstoy, yirmili yaşlarında, yarı otobiyografik üçlemesi ''Çocukluk,'' ''Oğlanlık ve Gençlik'' (1852-1856) ile Kırım Savaşı'ndaki deneyimlerine dayanan ''Sivastopol Serisi'' (1855) sayesinde ün kazandı. Tolstoy’un ''Savaş ve Barış'' (1869) ve ''Anna Karenina'' (1878) romanları, genellikle gerçekçi edebiyatın zirvesi ve tüm zamanların en büyük romanlarından ikisi olarak gösterilir. Eserleri arasında ''Çömlek Alyoşa'' (1905) ve ''Balodan Sonra'' (1911) gibi kısa öyküler ile ''Aile Mutluluğu'' (1859), ''İvan İlyiç’in Ölümü'' (1886) ve ''Hacı Murat'' (1912) gibi uzun hikâyeler yer alır. Ayrıca felsefi, ahlaki ve dini temalar üzerine piyesler ve denemeler de yazdı.
1870’lerde Tolstoy, derin bir ahlaki kriz yaşadı ve bunu, kendi ifadesiyle, aynı derecede derin bir ruhani uyanış izledi. Bu süreci, kurgusal olmayan eseri ''İtiraflarım'' (1882) adlı kitabında anlattı. İsa’nın etik öğretilerini, özellikle ''Dağdaki Vaaz''
1
2
3
4
5
6